روحِ به یغما رفته لاله های نارنجی

عماد رضایی نیک کارشناس ارشد روانشناسی
اگر شما عاشق سینما باشید، احتمالا عاشق فیلم «پدرخوانده» هم خواهید بود و اگر عاشق فوتبال باشید، احتمالا عاشق فوتبال هلند (توتال) هم خواهید بود. در فوتبال دنیا تیمی بدشانس تر و نومیدتر از هلند وجود ندارد. سه بار نایب قهرمانی در جام جهانی آنها را در زمره خاص ترین و بداقبال ترین تیم های دنیا قرار می دهد. «شانس» بخش جدایی ناپذیر فوتبال است. هلند هم یکی از آن بدشانس هاست. بارها دیده ایم که مولفه شانس تیم ها را بالا و گاهی پایین می برد. (همگروهی هلند در مقدماتی جام جهانی با فرانسه، سوئد و بلغارستان) در داستان مشهور گوته، فاوست چون نالان و درمانده است، برای کسب دانش افزون با شیطان وارد معامله می شود و در ازای آن، روحش را به شیطان می فروشد. پس از جام جهانی 2014 و کسب مقام سومی برای هلند، دیگر آنها انگار رمقی برای فوتبال نداشتند. نگاه کنید که دیگر چند سال است ستاره ای در فوتبال هلند ظهور نکرده است. آنها در رده ملی حتی از فوتبال کوچک و نوپای ایسلند نیز جامانده اند؛ عدم حضور در جام ملت ها و حالا جام جهانی. برای فوتبال دوستان، رقابت های جام جهانی بی هلند و رنگ نارنجی دوست داشتنی اش مانند زمستانی بی برف و سفید ی اش است. نماینده شیطان در داستان گوته «مفیستوفل» است. مفیستوفل فوتبال هلند، کشور ترکیه است. از زمانی که ستاره ها و نام آوران فوتبال هلند (چه بازیکن و چه مربی) به فوتبال ترکیه کوچ کرده اند (و کماکان نیز می کنند) هلند افول کرد و سقوط؛ از اوج به حضیض. همه می دانند فوتبال پایه هلند چه دستگاه حرفه ای و عظیمی است، اما چرا آنها به این حال و روز افتاده اند؟ از منظر روانشناسی دو احتمال وجود ...

[ مشاهده متن کامل روحِ به یغما رفته لاله های نارنجی در روزنامه شهروند ]