محتوا؛ گمشده ای میان «مجریان لوس و سریال های ناگوار»

سعید قطبی زاده، منتقد و مدرس آثار نمایشی در سینما و تلویزیون در گفت وگویی با ایسنا در این باره گفت: فارغ از سیاست های جدید یا قدیم صداوسیما، در طول ۱۰ سال گذشته که به تناوب شاهد پخش سریال های متعددی از شبکه های تلویزیونی بوده ایم، به جز چند مورد انگشت شمار سریال ارزشمندی ندیده ایم؛ شرط ارزش و موفقیت الزاما پُرمخاطب بودن نیست، بلکه به این معنی است که از هر نظر، بار آموزشی و دراماتیک داشته باشد و در زمینه قصه گویی، خاطره سازی و ... حداقل هایی را رعایت کند. در سال های اخیر کدام بازیگر، کارگردان یا فیلمنامه نویسی به عنوان یک استعداد هنری از طریق تلویزیون به جامعه هنری معرفی شده است؟ پاسخ صریح و صادقانه به این پرسش، روشنگر وضعیت تلویزیون در تولید آثار نمایشی است؛ در سال های اخیر کدام بازیگر، کارگردان یا فیلمنامه نویسی به عنوان یک استعداد هنری از طریق تلویزیون به جامعه هنری معرفی شده است؟ پاسخ صریح و صادقانه به این پرسش، روشنگر وضعیت تلویزیون در تولید آثار نمایشی است. این درحالی است که بخش عمده ای از بدنه امروز سینمای ایران دستاورد تلویزیون در سال های گذشته است. بسیاری از ستاره های امروز سینما اغلب، در گذشته کارشان را با تلویزیون شروع کرده و بعد جذب سینما شده اند.
او با اشاره به افزایش روزافزون شبکه های ماهواره ای فارسی زبان، ادامه داد: ۱۰ سال گذشته کوران رقابت با شبکه های خارجی بوده است. اما از زمانی که تلویزیون رقیب پیدا کرد، راه رفتن خودش هم از یاد برد و به تقلید کردن از شبکه های خارجی رو آورد؛ تلاش کرد تا برنامه های تلویزیون های دیگر را مطابق چارچوب های داخلی، بومی کند که تلاش ناکامی بود. در این جریان تقلید، دقیقاً ...

[ مشاهده متن کامل محتوا؛ گمشده ای میان «مجریان لوس و سریال های ناگوار» در خبرگزاری دانشجویان ایران ]