«نگار»؛ فیلمی جسور، نوآورانه و هیجان انگیز

سینماسینما: رامبد جوان در نشست خبری «نگار» حرف جالبی زده: «تا کی می خواهیم از بدبختی صحبت کنیم. تا کجا می خواهیم دوربین را به میان مردم ببریم؟ به نظرم کمی باید به فیلم های جدید رو بیاوریم.»
همین رویه ی از بدبختی حرف زدن و دوربین را به میان مردمِ (فقیر و بیچاره و دربه در و معتاد و بدهکار و …) بردن، آفت سینمای ما شده. نه اینکه کلاً نباید به این سوژه ­ها پرداخت. امّا اوّلاً به اندازه ی کافی از این فیلم ها داریم. ثانیاً، اگر هم می سازید، دستکم در این فضا طرحی نو دراندازید لطفاً.
خوشبختانه کارگردان خوشفکر «نگار» از این فضا فاصله گرفته، خیلی هم فاصله گرفته؛ فیلم با صحنه ی بازسازی خودکشی پدر نگار توسّط پلیس آغاز می شود. امّا نگار که خودکشی پدر را باور ندارد، جسورانه راه می افتد که پرده از راز این ماجرا بردارد. و در این راه از هرگونه دعوا و درگیری و بزن و بزن و تعقیب و گریز و چاقوکشی و تیراندازی و هرآنچه که از یک فیلم اکشن انتظار دارید، ابایی ندارد. تا همین جای کار، که با یک فیلم جنایی-اکشن روبرو هستیم که قهرمانش یک دختر ریزنقش است، منحصربه فرد بودن «نگار» در سینمای ایران محرز و مشخّص است. امّا خاص بودن فیلم در همین نکته خلاصه نمی شود.
قصّه ی فیلم بر اساس این معمّا شکل گرفته است که آیا پدر نگار واقعاً خودکشی کرده؟ اگر بله چرا؟ و اگر نه پس واقعاً چه بلایی سرش آمده است؟ امّا نگار، معمّای فیلم را نه با پیگیری ها و ذکاوت خودش (به سبک فیلم های پلیسی) بلکه به روشی سوررئال و متافیزیک حل می کند. مسئله ای که اگر بخواهید منطقی به آن نگاه کنید باعث می شود که اصلاً نتوانید با فیلم ارتباط برقرار کنید. «نگار» را باید با منطق جهان خود فیلم ...

[ مشاهده متن کامل «نگار»؛ فیلمی جسور، نوآورانه و هیجان انگیز در پورتال خبری و سبک زندگی ]