هیچ فیلمی برای همیشه در کمد باقی نمی ماند

ساخت وبلاگ

روایت چند سینماگر از اکران نشدن فیلم «عصبانی نیستم» فرنوش ارس خانی «عصبانی نیستم» یکی از مهم ترین و جنجالی ترین فیلم های سینمای ایران است که طی چهار سال متوالی شرایط بحرانی را برای نزدیک شدن به اکران سپری کرده است. درحالی که قرار بود این فیلم از ۲۹ آذر ماه امسال اکران شود و مجوزهای لازم برای آغاز نمایشش، از سوی سازمان سینمایی و وزارت ارشاد صادر شده بود، برخی از رسانه ها و شخصیت های سیاسی اصول گرا مخالفت خود را با اکران فیلم رضا درمیشیان اعلام کردند و حتی نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس از قول وزیر ارشاد اعلام کرد که «عصبانی نیستم» اکران نخواهد شد. این اتفاق باعث شد برخی از سینماگران از ثبات و قاطعیت نداشتن وزارت ارشاد نسبت به قول و قرارهایش با هنرمندان سخن بگویند و خیلی صریح و شفاف درباره مطالبات خود از دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد صحبت کنند. تجاوز آشکار به حقوق فیلمساز ابوالحسن داوودی ماجرای فیلم «عصبانی نیستم» من را یاد یک زخم قدیمی می اندازد. چون من هم برای اکران فیلم «زادبوم» سختی های بسیاری متحمل شدم و«زادبوم» هم مثل «عصبانی نیستم» گرفتار مداخله یک سری جریان ها در اکران شد. من هنوز هم از اتفاقی که برای «زادبوم» افتاد، ناراحت و متاثر هستم و فکر می کنم اگر قرار باشد «عصبانی نیستم» هم مثل «زادبوم» اکران شود، همان بهتر که اکران نشود! چون ممکن است هنگام اکران، یک فعالیت سازمان یافته اساسی شکل بگیرد که مانع موفقیت و دیده شدن فیلم بشود. متاسفانه در این حرکت ناجوانمردانه، در کمال تاسف همه شریک هستند؛ از حوزه هنری گرفته تا وزارت ارشاد و فارابی. آن ها خواسته یا ناخواسته در این جریان دخیل می شوند و شرایطی را فراهم می کنند که در ارتباط بین مخاطب تاثیر بگذارند. این اتفاقات، تجاوز آشکار به خصوصی ترین حقوق آدم هایی است که زندگی شان را صرف تولید محصولشان می کنند و انتظار دارند آن را به دست مخاطبان خودشان برسانند. اما گاهی وقت ها رفتارهایی که از جانب بخشی از همکاران خودمان (از شورای صنفی گرفته تا کسانی که مسئولیت سینمای کشور را به عهده دارند) نسبت به این فیلم ها شکل می گیرد، خیلی ناجوانمردانه است! البته این نوع رفتارها و این مشکلات حاصل شرایط امروز زندگی در ایران است و متاسفانه باید بپذیریم. من با رضا درمیشیان بسیار هم درد هستم و به او تاکید می کنم که بخش مثبت این اتفاق را نگاه کند. شاید این اتفاق، عدو شود سبب خیر است. شاید این اتفاق باعث می شود «عصبانی نیستم»، بیشتر در اذهان مردم باقی بماند. به قول معروف هیچ وقت هیچ فیلمی در کمد باقی نمی ماند و همیشه یک راهی برای عرضه شدن پیدا می شود. به هرحال غافل گیری ، خاصیت جامعه ماست. ما معمولا عادت کردیم که خارج از نظم و قاعده زندگی کنیم. و متاسفانه حاصلش آن چیزی است که الان با آن مواجه هستیم. برای همین من خیلی تعجب نمی کنم از این که این فیلم اکران نشود. من هم چنان به دلیل فشار و ناامیدی که بعد از اکران فیلم «زادبوم» سراغم آمده، اعتقاد دارم که آن جریان سازمان یافته ای که در اکران همه توان خودش را به کار می برد که یک فیلم مطرح نشود و به دست تماشاگر نرسد، اتفاقی است که خیلی بیشتر به فیلم و فیلم ساز ضربه می زند. فیلم «عصبانی نیستم» بالاخره جزو فیلم هایی است که در یک شرایطی دیده شده، یک عده ای آن را دیده اند و یک استاندارد اولیه ای برایش متصور شدند و این به عنوان آبرو و حیثیت و توان فیلم باقی مانده است. اما وقتی این فیلم اکران شود و در اکران عملا با شکست روبه رویش بکنند و کاری کنند که این فیلم نتواند با تماشاگر ارتباط برقرار کند، دیگر نمی توان برایش کاری کرد. مثل زنده ای می ماند که راحت گذاشتند توی قبر و رویش را پوشاندند و گذاشتند ذره ذره نفسش خالی بشود. من به رضا درمیشیان توصیه می کنم از این فضایی که هست، با عقل استفاده کند و بگذارد فیلم زنده بماند، حتی اگر اکرانش به دارازا بکشد، و نگذارد یک دفعه فیلمش جوانمرگ شود… خفه شدیم از این همه مبصر! کیومرث پوراحمد من «عصبانی نیستم» را همان سال که در خانه سینما نمایش داده شد، دیدم؛ فیلم و کارگردانى رضا درمیشیان فوق العاده و درخشان بود. بازى نوید هم عالى بود. همان جا بهش گفتم خیلى زود سوپراستار می شوى، و شد. همین جا توى پرانتز بگویم که امیدوارم نوید محمدزاده قدر خودش را بداند و وارد دار و دسته بازى این سوپراستارهاى قلابى و درپیتى نشود. آن ها که در تاریخ سینما ماندگار شده اند، بیشتر از هنرشان پرستیژ و خوى حرفه ای داشته اند.به هرحال من خیلى تحت تاثیر فیلم قرار گرفتم. «عصبانی نیستم» مسئله کوچک اما مهمى را که صدمات زیادی در پی داشته، مطرح می کند؛ مسئله دانشجویان ستاره دار. فیلم ساز متعهد و خوش قریحه ما این مسئله حاد دانشجویی را در فیلمش مطرح می کند… الان چهار سال از ساخت آن فیلم گذشته و الان هم دیگر وجود ندارد. حالا چرا نباید آن فیلمِ شریف، متعهد، هنرمندانه و درخشان اکران شود؟! چرا باید جوان مستعدی مثل رضا درمیشیان را این قدر تحت فشار قرار دهند! رضا درمیشیان بچه این مملکت است، فرزند خلف ایران است و توی این مملکت بزرگ شده. پدر و مادرش اسراییلی نیستند و خودش هم جاسوس اسراییل نیست! فیلمِ به این درخشانى ساخته… فیلمش را نمایش بدهید که مردم ببینند! من نمی دانم مسئولین کى می خواهند بفهمند که با پاک کردن صورت مسئله، مسئله حل نمی شود. اگر قرار بود با این کار مشکلی حل شود، خیلى از مسائلمان تا حالا حل شده بود. چقدر باید بلا نازل شود سر یک فیلم تا اکران شود. رضا درمیشیان چند بار باید پروانه نمایش بگیرد و فیلمش نشان داده نشود! آقای روحانی چرا یک تمهیدی نمی اندیشید که وزارت ارشاد قاطعیت داشته باشد و پروانه نمایشش، پروانه نمایشی باشد که هیچ کس نتواند روی آن حرف بزند. چرا؟! چند تا مبصر باید داشته باشیم که برای اکران یک فیلم اجازه بدهند! ما در دهه 60 و 70، فقط یک مبصر در سینما داشتیم، آن هم وزارت ارشاد بود. همان یک مبصر از سرمان هم زیاد بود. باور کنید همین یک مبصر بس است! سینما چند تا مبصر باید داشته باشد؟! خفه شدیم از این همه مبصر! آقایان! حضرات! رها کنید سینما را… الان که دارم این حرف ها را می زنم، تپش قلبم بالا رفته و حالم بد است، خیلى بد، واى به حال رضا درمیشیان. از عصبانی نیستم نترسید ابوالفضل جلیلی به نظرم یکی دو سالی است که دارند با فیلم «عصبانی نیستم» بازی می کنند، وگرنه دولتی که این قدر شهید داده و دوره های مختلف جنگ را پشت سر گذاشته، بعید است که از اکران یک فیلم بترسد! فکر نمی کنم اکران یک فیلم این قدر خطرناک باشد که یک سیستم ایدئولوژیک از آن وحشت داشته باشد! این که هی فیلم را تا مرز اکران جلو می برند و پس می کشند، بیشتر به یک بازی سیاسی شبیه است، مثل خیلی از بازی های دیگر. چرا با فیلم های من این کارها را نمی کنند. وقتی نخواهند فیلمی را نمایش دهند، خیلی راحت می گویند فیلمتان را نمایش نمی دهیم! ناگفته های جامانده از عصبانی نیستم رضا درمیشیان: عصبانى نیستم! اما بى نهایت ناامید، ناامید، ناامید، غمگین، دل سرد، تنها، تنها، تنهاتر، افسرده، تلخ، تلخ تر هستم. عصبانى نیستم! اما با اشک نوشتم، با اشک ساختم و با اشک شاهد اتفاقاتش هستم. صدها بار بازبینى در شوراهاى مختلف، دریافت پنج پروانه نمایش و سه بار ثبت تاریخ اکران در شوراى صنفى، بالا و پایین رفتن هاى مختلف و… و… من به عنوان تهیه کننده و کارگردان فیلم «عصبانى نیستم!» به هیچ عنوان از اکران انصراف نداده ام و تمامى نقل قول هایى را که مى شود، تکذیب مى کنم و هم چنان پی گیر نمایش این فیلم هستم. عصبانى نیستم! هرچند فیلمم به راحتى ذبح و قربانى مى شود، چون سازنده اش در هیچ اردوگاه سیاسى اى نیست و هیچ پشتوانه اى ندارد. عصبانى نیستم! حمید فرخ نژاد: باز هم جلوگیری غیرقانونی از نمایش یک فیلم دارای مجوز اکران، باز هم واکنش مقتدرانه خانه معظم سینما در دفاع از حقوق اعضا. محمدعلی ابطحی: بیانیه … یک دانشگاه علیه فیلم «من عصبانی نیستم» یک امر طبیعی و قابل فهم است. مخالف این فیلم هستند و حق دارند اعلام کنند. اما وقتی شورای صنفی نمایش فیلم بعد از این بیانیه علی رغم اعلام زمان اکران، نمایش فیلم را لغو می کند، بدترین ضربه را به حاکمیت سیاسی و اقتدار نظام می زنند. آن هم در زمانی که وزیر ارشاد فعلی هم روحانی است، هم متدین است، هم جناحی نیست، هم قانون مدار، هم مورد تایید مراجع تقلید و بزرگان نظام، و بهانه سیاسی مخالفت با شخص وزیر وجود ندارد. عبدالرضا کاهانی: دوستان ارشادی و غیرارشادی؛ اشتباه از من بود. نباید خوشحال می شدم و نباید به سازندگان فیلم «عصبانی نیستم» تبریک می گفتم. لطفا فیلم را اکران کنید. قول می دهم خوشحال نباشم و بدانید که از همین حالا دارم اشک می ریزم. حواشی مهم فیلم «عصبانی نیستم» مدت هاست به یکی از پرچالش ترین فیلم های سینمای ایران تبدیل شده، تا جایی که پس از پنج بار دریافت پروانه نمایش و تشکیل کمیته بررسی فیلم های توقیفی، اکران آن در هاله ای از ابهام قرار دارد. 1. «عصبانی نیستم» اشارات صریحی به هشت سال دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد دارد و داستان یک دانشجوی اخراجی و ستاره دار است. فیلم یک موقعیت اجتماعی را از دیدگاه یک جوان نمایش می دهد. 2. بعد از نمایش فیلم در بیست ودومین جشنوار فجر و فشار دلواپسان فیلم تا چهار سال از اکران باز ماند. 3. «عصبانی نیستم» در جشنواره فیلم فجر در رشته های مختلفی کاندیدا شده بود. نوید محمدزاده با انتخاب آرای هیئت داوران به عنوان بهترین بازیگر نقش اول مرد شناخته شده بود و قرار بود سیمرغ به او تعلق بگیرد. اما به دلیل فشار مسئولان فرهنگی دولت روی رضا درمیشیان، او به ناچار فیلمش را از بخش رقابتی جشنواره بیرون کشید و نتوانست هیچ جایزه ای بگیرد. 4. اردیبهشت ماه امسال در اقدام کاملا غافل گیرانه ای، نسخه قاچاق فیلم با آرم بازبینی ارشاد به بیرون آمد و این اقدام موجب شکایت او از عوامل توزیع قاچاق فیلم شد. 5. پس از اکران نشدن «عصبانی نیستم» در 29 آذر ماه، سیدمحمد حسینی، وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی که یکی از مخالفان اصلی این فیلم بود، دوباره به اظهار نظر درباره این فیلم پرداخت و گفت که این فیلم بدون مجوز ساخته شده. اما درمیشیان در واکنش به ادعای او، تصویر پروانه ساخت فیلم سینمایی «عصبانی نیستم!» را در پاسخ به اظهارات سراسر کذب او منتشر کرد. 6. ۱۲ نفر از نمایندگان مجلس و اعضای کمیسیون فرهنگی در تذکری کتبی به وزیر ارشاد درباره جلوگیری از اکران «عصبانی نیستم!» نوشتند: فیلم «عصبانی نیستم!» با مجوز قانونی تولید و در مراحل بعدی اصلاحات اعمال شده، اما اطلاعات واصله حاکی از تاخیر غیرموجه در اکران این فیلم است. از وزیر محترم ارشاد توقع می رود که عقب نشینی نکند و در مورد اکران «عصبانی نیستم!» بدون فوت وقت اقدام و نتیجه را گزارش کند. 7. دلیل اصلی اکران نشدن فیلم در تاریخ ذکرشده نزدیک بودن به 9 دی است. طبق شنیده های خبرنگار چلچراغ، فیلم قرار است بعد از جشنواره فیلم فجر اکران شود.

ایمانی...
ما را در سایت ایمانی دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : کاوه محمدزادگان imancell بازدید : 223 تاريخ : شنبه 16 دی 1396 ساعت: 17:27